วันก่อนนำภาพบรรยากาศการพูดคุย (ประชุม) กรรมการกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์เพื่อพัฒนาคุณธรรมครบวงจรชีวิตวัดป่ายาง (ยังยืนวันว่าชื่อยาวที่สุดในโลกที่กินเนสไม่ได้บันทึกครับ...Guiness World Unrecการord) เรื่องทีเล่าไปแล้วก็เกี่ยวกับ เรื่องครบรอบสิบปีกลุ่มสัจจะฯ และการอภิปรายระเบียบในปี 2552 บันทึกนี้จะนำเสนอความคืบหน้าในการพูดคุยมาเล่าสู่กันฟังอีกประเด็นครับ นั่นคือ แนวทางการเดินสู่อนาคตของกลุ่มสัจจะฯ วัดป่ายาง (คราวนี้เสนอชื่อไม่เต็มครับ)ก่อนที่จะนำเสนอแนวทาง การพูดคุยได้ชวนกันมองหาความประทับในการทำงานของกลุ่มเอง แทนที่จะมองหาจุดไม่ประทับใจที่ทำให้จิตใจห่อเหี่ยว อันนี้ต้องขอบคุณอาจารย์ยินดี แห่งสถาบันวิชาการสหกรณ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช เพื่อนบ้านของเราที่แนะนำเรื่องนี้
จุดน่ายินดีในการทำงานของกลุ่มสัจจะฯ เราได้แก่
- สมาชิกมีเงินออม
- สมาชิกมีสวัสดิการ เกิด แก่ เจ็บ ตาย
- ทำให้สมาชิกมีเงินกู้ราคาถูก มีความสะดวก
- ทำให้สมาชิกมีการวางแผนครอบครัว ในการใช้จ่าย
- ทำให้ชุมชนมีกิจกรรมร่วมกันเป็นประจำ
- ฝึกฝนทำให้สมาชิกพัฒนาตัวเองได้มากขึ้น
จากจุดที่น่ายินดี (เหมือนกับชื่ออาจารย์ผู้ให้คำแนะนำ) ก็นำไปสู่เรื่องที่จะพัฒนาต่อไปซึ่งได้แก่
- เสริมการนำร่วมหมู่ (พ่อท่านอธิบายว่าคือการทำงานเป็นทีมครับ)
- เป็นแบบอย่างที่ดี (พ่อท่านอธิบายว่า กรรมการต้องทำให้เป็นแบบอย่างในทุกเรื่องก่อน เช่น ทำตามระเบียบให้ได้ก่อนจึงจะคาดหวังใหสมาชิกทำตามระเบียบได้)
- ยึดระเบียบและแนวทางของกลุ่มให้มั่นคง
- ทำอย่างไรให้สมาชิกยอมรับระเบียบและแนวทางของกลุ่ม
จากการพูดคุยกันในรอบนี้ทำให้เกิดความรู้ชุดหนึ่งที่สรุปขึ้นเองในท้องถิ่นว่า
"คนในชุมชนเดิมมีเงินไปฝากธนาคาร คนไม่มีเงินก็ไปกู้ธนาคาร ทำกำไรให้กับเจ้าของธนาคารและบริวาร แต่เมื่อชุมชนเราได้รวมตัวมารออมเอง กู้เอง กำไรก็ตกเป็นของชุมชนดังกล่าวมาแล้ว คือ เกิดมีเงินเก็บ เจ็บมีเงินแน่ แก่มีสวัสดิการ ลูกหลานมีอนาคต ปลดปล่ยตนเอง เราไม่เกรงกลัว เพราะเรามีพระเจ้าอยู่หัวเป็นผู้นำ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น