เมื่อวานนี้ (9 มกราคม 52) ผมมีโอกาสได้เข้าร่วมฟังการพูดคุยของคณะกรรมการกลุ่มสัจจะวัดป่ายาง (ผมเรียกว่าการพูดคุย แต่ชาวบ้านก็พยายามอยากให้เป็นการประชุม ทั้ง ๆ ที่การมาพูดคุยกัน น่าฟังกว่าการประชุม และได้ประโยชน์กว่าการประชุมหลายต่อนัก ในสายตาของ "คนนอกคอก" อย่างผม) ก่อนที่จะเข้าเนื้อหาการพูดคุย "พ่อท่าน" (ท่านวรรณ) ได้ให้ผมถอดเรื่องราวที่ผมได้มีโอกาสเข้าร่วมฟังการแลกเปลี่ยนของคณะพระอาจารย์มนัส แห่งวัดโพธิ์ทอง จากเครือข่ายกลุ่มสัจจะจันทบุรี ผมได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่ได้เข้าร่วมฟังการแลกเปลี่ยนดังกล่าว ดังที่ผมได้เล่าไว้แล้วในบันทึกที่ผ่านมา
เมื่อผมเล่าจบ น้าดำก็เข้าเนื้อหา โดยการรายงานตัวเลขต่าง ๆ ให้กรรมการทราบ เพื่อกรรมการจะได้แจ้งให้สมาชิกทราบในวันปันผลในวันที่ 11 มกราคม ทีจะถึงนี้ น้าดำกล่าวว่า "เมื่อมกรา 42 เรามีสมาชิกในวันก่อตั้ง 411 คน เงินออมสัจจะครั้งแรก 14,420 บาท กองทุนสวัสดิการ 18,280 บาท ณ. วันนี้ เรามีสมาชิก 1,097 คน เงินออมสัจจะ 5,692,880 บาท กองทุนสวัสดิการ 3,116,580 บาท
ในปีนี้ กรรมการปรึกษาหารือกันว่า จะวางหลักเกณฑ์อย่างไรเรื่องการให้เงินสวัสดิการค่าน้ำค่าไฟครัวเรือนละ 600 บาทต่อปี หลักเกณฑ์ที่กรรมการถกเถียงกันอย่างออกรสก็ได้แก่ จะทำอย่างไรให้สมาชิกมาส่งสัจจะด้วยตัวเอง เพื่อจะได้มีส่วนร่วม กรรมการอภิปรายกันในประเด็นที่ว่า "ถ้าสมาชิกคนใดไม่มาส่งสัจจะด้วยตัวเอง จะถูกตัดสวัสดิการตัวนี้" อีกประเด็นคือ "คนที่รับฝากก็จะถูกตัดสวัสดิการตัวนี้ด้วยเช่นกัน" สองประเด็นนี้กรรมการถกเถียงกันอย่างเต็มที่ และตรงไปตรงมาตามแบบฉบับของคนปักษ์ใต้ และแบบฉบับของคนนครฯ ในสายตาของคนต่างถิ่นอย่างผม ทีแรกที่เห็นการพูดคุยแบบนี้ ผมรู้สึกหนักในอกอย่างไรไม่รู้ แต่ในระยะหลังนี้ ผมกลับมองว่า "เป็นความงาม" อย่างหนึ่ง มีเสน่ห์ในตัวอย่างที่ไม่อาจพบเห็นได้ในภาคอื่น ตอนแรก ๆ ผมก็อยากจะเปลี่ยน แต่บัดนี้ ผมยอมรับวิถีชาวบ้านแบบนี้ ด้วยความอิ่มเอิบใจครับ
อีกประเด็นที่กรรมการยกขึ้นมาหารือคือ "กลุ่มสัจจะเราจะทำธุรกิจข้าวสาร" ในหลักการเบื้องต้น กรรมการเห็นพ้องต้องกัน แต่ในรายละเอียด ผมจะนำมาเล่าสู่กันฟังในโอกาสหน้าครับ พร้อมทั้งจะเปิดเผยโครงสร้างการทำงานของกลุ่มสัจจะฯ วัดป่ายางอย่างไม่ปิดบัง
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ด๊อกเตอร์สวัสดิ์ ครับ เมื่อไหร่จะมาเยี่ยมพี่เลี้ยงที่วัดป่ายางบ้างครับ
ตอบลบ