ผมก้าวเข้ามาวัดป่ายางครั้งแรก เมื่อครั้งผมมาเป็นกรรมการสอบวิทยานิพนธ์นักศึกษามหาวิทยาลัยย่านนี้แห่งหนึ่ง ครั้งนั้นผมมานอนเล่นในสนามหญ้าของวัด เพื่อรอการสอบของนักศึกษาคนต่อไป หลังจากนั้นอีกไม่กี่เดือน ผมก็มีอันต้องมาพำนักอยู่ในวัดนี้เป็นการถาวร ผมยอมรับว่า ตอนแรกผมไม่รู้จักวัดป่ายางมากนัก ได้ยินเพียงเลา ๆ เมื่อครั้งไปพบกับ "ท่านสุวรณ" ในเวทีประชาพิจารณ์รัฐธรรมนูญ 2550 ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ครั้งนั้นสิ่งที่ซึมเข้าไปในใจผมไม่ใช่รายละเอียดของการจัดการทุนชุมชน ผมได้รับทราบแต่เพียงว่า ท่านเป็นพระที่ไม่เหมือนพระที่ผมเคยรู้จัก ท่านเป็นพระที่แปลกในสายตาผมขณะนั้น หลังจากนั้นผมก็มีโอกาสได้เจอท่านอีก ในเวทีหลักสูตรแก้หนี้แก้จนเริ่มต้นชีวิตใหม่
จนกระทั่งเมือวันที่ 2 ตุลาคม 51 เป็นวันที่ผมเป็นสมาชิกใหม่อย่างเต็มตัวของวัดป่ายาง ผมก็เริ่มได้เรียนรู้วิธีการจัดการทุนชุมชนจากเทศนาธรรมของท่านที่มอบแก่ชุมชนอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แม้ว่าในระยะหลังนี้สุขภาพร่างกายท่านจะไม่ค่อยดีนัก แต่ท่านก็ยังคงพร่ำบอก พร่ำสอนวิธีการจัดการทุนชุมชนอยู่ตลอด จนตัวผมเองเพิ่งเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน ก็เริ่มเห็น และเข้าใจวิธีการจัดการทุนชุมชนของท่านสุวรรณ ได้แจ่มชัดขึ้น ผมยอมรับว่าวิธีการจัดการทุนของท่านวรรณแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับวิธีการจัดการทุนของนักทฤษฎีทั้งหลาย
บันทึกหน้าเราจะมาดูกันในรายละเอียดครับ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น